مردان خدا را سزاوار نیست  که سرو سامان اختیار کنند  .و دل به حیات دنیا

 خوش دارند  مگر نه اینکه کمال ایمان در هجرت و جهاد  در راه خدا ست .

هجرت بریدن از  خانه و  شهر و دیار زن و فرزند  و هر انچه که ادمی را اسیر 

و زمین گیر می کند  و جهاد دل کندن از خویش است 

یعنی اخرین حجابی که میان  بنده و محبوب  حائل میشود

انکه هنوز اسیر  تعلقات  و دل بسته  عادات خویش است

کجا میتواند  بال در فضای عالم قدس بگشاید وتا سدرالمنتهی  بی درنگ پرواز کند  .

جنگ بر پا شد  و نسیم عشق از جانب  بوستان بهشت وزیدنگرفته و زمین

 از رایحه دل انگیز جهان اکنده گشت وشور عشق بر وحشت مرگ غالب امد

  عاشقان پروانه وار بال به اتش  سپردند   و در اتصال به نور الهی

  خود سرا پا نور شدن 

و من رمز بی پروائی  پروانه ها را   با بال های  سوخته  در یافتم   ....

اگر چه  اکنون  درین  سیاره  سرگردانی  به  حبس محکوم گشتم

  اما  میدانم  و دلم  گواه هست که انشالا به زودی به اشتیاق نور  متصل

خواهم گشت و در  کرانه ای امن سکنی  خواهم گزید   انشالا  ...